1) książk. być bez czoła; nie mieć czoła; człowiek bez czoła; mieć miedziane, wytarte czoło ‘człowiek bez ambicji; nie mieć ambicji, wstydu’. Zwrot; wyrażenie rzeczownikowe. Czoło ‘przest. jako siedlisko poczciwości, wstydu lub przeciwnie’; miedziane, wytarte czoło ‘bibl. Bóg w ten sposób, słowami proroka Izajasza, ocenił postawę krnąbrnego i nie zawsze skłonnego do przyjęcia prawdy objawionej ludu bożego (Iz 48, 4)’.
2) jakim czołem ‘na jakiej podstawie’. Wyrażenie określające. ♦ Jakim prawem.
3) kłonić czoło przed czymś, kimś ‘dawać wyraz czci, uznawać coś’. Zwrot. Kłonić ‘książk. pochylać, nachylać, kierować w dół, w bok’. ♦ Chylić czoła, czoło przed czymś, kimś.
4) książk. mieć czoło ‘mieć odwagę, czelność’. Zwrot.
5) nadstawić czoła ‘stawiać opór’. Zwrot.
6) pocić czoło ‘trudzić się nad wymyśleniem czegoś’. Zwrot.
7) świecić czołem ‘być narażonym na publiczny wstyd’. Zwrot.
8) trzymać czoło przed kimś ‘być przed kimś pierwszym, trzymać prym, pierwszeństwo’. Zwrot. Czoło ‘przód, front czegoś, przednia część czegoś, strona czegoś’.
9) książk. zmiatać kurz, proch czołem ‘być służalczym w stosunku do kogoś’. Zwrot.
